Çalışan gazeteciler günümüzü iki gün öncesinden itibaren herkes kutladı. Kimisi faksla, kimisi mektupla kolay gelsin dediler. Memnun olduk, mutlu olduk. Çalışamayan arkadaşlarımız geldi aklımıza, işten atılanlar, iş bulamayanlar.
Yine çalıştığı halde asgari ücretin bile altında maaşlar alan; onu da zamanında alamayan arkadaşlarımız.
Mesleki olarak hor görülen, bir yemeğe tavlandığı sanılan arkadaşlarımız. Çanakkale’de neredeyse ‘başa bela’ olarak görülen onlarca gazeteci arkadaşım var. Gazete patronlarının paradan başka bir şey düşünemediği bir çarkın içinde yuvarlanıp giden arkadaşlarım.
Özgürlüklerinin üç kuruş paraya satıldığı bir alanda emek harcayan arkadaşlarım.
Evet gazetecilik zor bir meslek. Ama mesleği yaparsanız zor. Yoksa adınız gazeteci, işiniz tüccarlıksa hiç de zor değil. Övülecek, yerlere göklere sığdırılamayacak çok insan ve kurum var.Yaz yazabildiğin kadar.
Perdede birbirlerinin kafasına vuran Hacivat ile Karagöz’ü anlat doya doya!.
Millete eğlence lazım.
Çalışan, çalışmayan tüm gazeteci arkadaşlarımın günü kutlu olsun.
